1913-1967. Meer dan 50 jaar lang deed het Sportpaleis van Schaarbeek het hart van tienduizenden liefhebbers van sport, rock, jumping en wielrennen sneller slaan.
Grootse opening
Begin 20ste eeuw besluit Ernest Van Hammée, succesvol sportman (kampioen wielrennen, veldhockey en yachting) en zoon van de Schaarbeekse schilder Antoine Van Hammée, de naamloze vennootschap het Sportpaleis op te richten. De nv koopt een terrein vlak bij de Louis Bertrandlaan en het Josaphatpark en laat er een gebouw optrekken voor sportwedstrijden, voornamelijk wielerwedstrijden.
Het Sportpaleis van Schaarbeek, ook de Wintervelodroom van Brussel genoemd, wordt op 5 oktober 1913 plechtig geopend in aanwezigheid van diverse ministers en beroemde sporters.
Epicentrum voor de wielersport
Het Sportpaleis van Schaarbeek wordt al snel erg populair bij Belgische en buitenlandse sporters. Vooral de wielersport vestigt de reputatie van de wielerbaan met de edities van de Zesdaagse van Brussel die er vanaf 1914 georganiseerd worden. Heel wat kampioenen komen op deze wedstrijden af: Joseph Scherens, Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy, Patrick Sercu, Eddy Merckx.
Maar ook talloze andere evenementen lokken de grote massa
Na een gedwongen onderbreking tijdens de Eerste Wereldoorlog worden de sportwedstrijden enthousiast hervat: boksgala's, wielerwedstrijden, circusvoorstellingen, turnspektakels, ruiter- en schermtoernooien, basketbal- en zaalvoetbalmatchen,…
Naast sport is er ook ruimte voor:
- cultuur: uitreikingen van schoolprijzen, schaatsvoorstellingen (Holiday on Ice), optredens (het koor van het Rode Leger, Rolling Stones, Johnny Hallyday … )
- en politiek (waaronder helaas de eerste politieke meetings van de nationalistische partij Rex, voorgezeten door Léon Degrelle).
Afhankelijk van het soort evenement kan de zaal tot 15.000 toeschouwers onthalen.
Definitief afscheid
Op 15 november 1966 valt het doek definitief, in hooggeplaatst gezelschap. Na een laatste evenement, "De Grote Prijs van de Koning", in aanwezigheid van prins Albert en prinses Paola, en van eerste minister Paul Van den Boeynants, wordt het gebouw gesloopt, waarna in 1972 de Brusilia-woontoren op deze plaats verrijst.